Bu akşam sana verdiğim sözü tutmadım evet. Açıkça söylemek gerekirse bunu neden sana bu şekilde söylediğimi bilmiyorum. Sanırım bu yazıyı okuyacağından emin değilim. Niyetimde zaten sana söylemek değil bu akşam alkol aldığımı. Özür dilerim senden. Pek özür dilemesem de çevremdeki insanlardan, neden bilmiyorum senden özür dileme ihtiyacı hissediyorum içten içe.
Bu gece neden aşk üzerine yazmak istediğimi biliyorum ama. Aslında çoğu zaman yazı yazmaya başlarken neden yazdığımı bile bilmeden yazıyorum. Bu yüzden sonradan pek çok düzeltme yapmak zorunda kalıyorum yazılarımda. Ama bu gece farklı, bu gece neden bu yazıyı yazmak istediğimi çok net biliyorum. Tabi ki son dönemde ısınmaktan dolayı kendi kendine kapanan bilgisayarım yazı yazmama izin verirse. Her ne kadar yazmak istesem de, eğer bilgisayar ben yazımı tamamlamadan kapanırsa yazmayacağımı da biliyorum.
Sanırım saat 4 yada 5 civarıydı. Bundan 10 sene önce, aşık olduğum kızın bir arkadaşını artık kardeşim diye nitelendirebileceğim bir arkadaşımla tanıştırmam ile başladı hikaye. 2 sene önce dünya evine girdiler. Küçüklüğümden beri merak ederdim aslında "ne demek bu dünya evi" diye ama bugün sanırım bunu anladım. Küçüklüğümden beri tanıdığım o adamın, bu akşam bana olan bakışlarından çözdüm "dünya evinin" ne demek olduğunu. Karısı evi terk etmiş, bir daha geri dönmeyeceğini söylüyordu. Sevdiğin insanın bir daha geri gelmeyecek olmasını sanırım benden daha iyi kimse bilemezdi o'na göre. Bu yüzden ve sanırım sırlarını açabileceği tek ve en yakın insan ben olduğumdan ilk önce beni aramıştı, karısı ile kavga ettikten sonra. Fenerbahçe'nin maçından sonra görüşmek üzere sözleştik. Yine bilgisayarım izin verirse yazacağım maç yazısında da belirteceğim gibi, ilk yarı bittikten hemen sonra çıktım evden. Yanına gittim. Bakışlarında bir hiddet görüyordum, biraz zaman sonra aşk, daha sonra acıma, sonra tekrar öfke. Bu hisler bana yabancı değildi. Bundan 2 sene önce ne zaman alkol alıp dertleşmeye başlasak, alkolün etkisiyle 8 sene önceye dönüyor, aynı hisleri tekrar tekrar yaşıyordum. Evet çok bilindik hislerdi bunlar benim için. Tam olarak bu kardeşim dediğim adamın ne hissettiğini anlayabiliyordum.
Uzun uzun konuştuk. Bu adamların önünde aşkı çok uzun bir süre önce bulup kaybettiğimden ve çektiğim acıları çok yakından bildiği için ağzımdan her çıkan lafı not edercesine bakıyordu bana. Bir altın değerindeydi bu sözler o'nun için. Çünkü sevdiğini kaybetmek üzereydi ve bir kurtuluş yolu arıyordu benim gibi olmamak için. Evet bunu bana o söylemedi ama içten içe bundan korktuğunu hissediyordum. Benim gibi olmak o'nun için korkunç bir şey olsa gerek. Bunun için o'nu yargıladığım da söylenemez. Pek çok gece bende kendime lanet okurdum eskiden.
Ben anlattıkça o daha fazla şey soruyordu. Mesela ilgi dozunu ayarlayamadığından bahsederken "sevgini söylemekle, bunu hissettirmek çok farklı şeyler" dediğim zaman, "nasıl yani?" diye sordu vakit geçirmeden. Aşık olduğum kızdan ayrıldıktan sonra o kadar çok didiklemiştim ki ilişkimizi tek başıma, kendime bir yol haritası çizmiştim. Bana göre yersiz veya alkolün gazına gelerek söylenen bir "seni seviyorum" yerine, "kalın giyin, üşütürsün" demek daha çok belli ediyordu sevgimi. Bakın saçma gelebilir bu söylediklerim size ama sevgilinizi önemsediğinizi göstermek "seni seviyorum" demekten daha yoğun bir şekilde anlatabilir sevginizi. Çünkü insan sevdiğini önemser, o'nu sakınır. Aslında bu arkadaşımın en büyük sorunu buydu. O kadar çok ilgi gösteriyor ve o kadar çok "seni seviyorum" diyordu ki, kelime anlamını yitirmiş, gösterdiği ilgi çok yapmacık duruyordu. Evet ben de farkındaydım karısını çok sevdiğini ama çok yavşakça bir hal almaya başlamıştı. Sanırım karısının en büyük derdi de buydu.
Bir diğer önemli konu ise çok yumuşak davranmasıydı bana göre. Neye taptığınızı yada neye inandığınızı bilemem ama bence Allah bizi yaratırken erkeği biraz daha baskın olarak yaratmıştı. Size göre evrim süreci bunun sebebi olabilir, ama hep aynı kapıya çıkarız bu konuda. Erkekler doğada kadınlara göre daha baskın yapıdadır. Feminist değilseniz demek istediğimi anlayacağınızdan eminim. Neyse, söylemek istediğim şey şu, bir erkek ve bir kadının ilişkilerinde belirli bir rolü vardır. Bu doğamızdan gelen birşey. Bunu değiştiremiyoruz ne yazık ki. Erkek daha baskın olduğundan kadını yönetmekle görevlidir sanki. Alınmayın vereceğim örnekten dolayı. Nasıl ki bir eşek arabayı çekerken semerleri biraz gevşettiğiniz de sizin istemediğiniz yollara giriyor veya çukurlara dalıyorsa, kadınları biraz rahat bıraktığınız an bundan huzursuz oluyorlar. Sayısız örnek verebilirim bu konu ile ilgili. Misal, kız arkadaşınız bir başka kız arkadaşı ile Taksim'e gidip eğlenmek istediğinde izin verdiğinizi düşünün. Olabilecek olan durumlar şunlardır;
a) Artık beni eskisi gibi sevmiyor, bundan dolayı beni umursamıyor. Baksana Taksim'e gitmemize bile izin verdi.
b) Demek ki diğer erkeklerin bana olacak olan ilgisinden çekinmiyor. Bu da beni kıskanmadığını, yani sevmediğini gösterir.
c) Peki biz gittiğimizde başımıza birşey gelse? O zaman biz ne yaparız? Baksana bizimle gelmeyi bile teklif etmedi!
d) Arkadaşları ile geceyi dışarıda geçireceği için izin verdi! Benim o'nu rahat bırakmamı istiyor!
e) Kesin başka bir kadın var!
Ve şunu unutmayın, bu saydığım maddelerin sonu hep "e" şıkkına, yani "kesin başka bir kadın var" a bağlanır. Savunma yapmanız bile artık olanaksızdır. Ne deseniz iş işten geçmiştir artık. Düğümü çözecek tek çare kalır geriye, o'da "özür dilerim" demektir. Bakın en masum düşüncelerimizle o'na izin versek bile, hep biz, erkek tarafı özür diler.
Peki, karşı çıktığınızı düşünelim. "Bende seninle gelirim", "bildiğimiz bir mekana gidin", "tanıdığın/bir arkadaşın mekanına gidin" dediniz. Hatta "hayır gidemezsin" dediniz. Uzattıkça uzatın bu bahaneleri. Yine karşınıza çıkacak tek cevap; "ama beni çok boğuyorsun" olacaktır. Yani işin iki ucu da boklu değnek.
Bundan sıyrılmanın, değneği ortadan tutmanın tek bir yolu vardır. Kız arkadaşınız veya karınızı arkadaşı ile birlikte mekana götürmek, mekanda bir bira içmek, görevlilerden birisine bu bayanın sizinle birlikte olduğunu ve yanına bir erkeğin yaklaşmasını istemediğinizi bildirmek. Hatta bu görevli ile konuştuktan sonra neden o'nunla konuştuğunuzu kız arkadaşınıza da anlatmalısınız. Daha sonra yanlarından kalkmak, belirli bir süreye kadar izin vermek bu işin püf noktaları. Mesela "saat en geç 2'de buradayım, o zamana kadar şu gördüğün görevli sizi izleyecek. Eğer sizi birileri rahatsız ederse hemen beni arayacak. İyi eğlenceler." demek, sizi çok büyük sıkıntılardan kurtarır. Evet, denenmiş ve etkisi onaylanmıştır. Hem istediği rahat ve güvenli ortamı yaratmış, hemde o'nunla ne kadar ilgili olduğunuzu o'na kanıtlamış olursunuz.
Arkadaşımın bir diğer sorunu da karısının kendisine çok fazla trip atmasıydı. Benden yine iyi bir tavsiye bekledi ama verebileceğim bir tavsiye yoktu. Kadın dediğin, ne kadar masum, ne kadar melek gibi bile olsa trip atardı çünkü. Bunun önünü kesmek mümkün değildi. Çünkü sıkıntılı olduklarında bunu size söylemez, sizin anlamanızı bekler kadınlar. O gün annesi ile kavga etmiştir ve bunu size açık açık söylemektense sizin o'nun annesiyle kavga ettiğini yada canının sıkkın olduğunu anlamanızı bekler kadınlar. İşte o anlamadığınız an, trip atmanın zamanı gelmiştir. Bundan kurtulmanın en etkili yolu ise "özür diliyorum" demektir. Sebepsiz yere. Öylesine. Hatta anlattıklarından birşey anlamamış bile olsanız, "özür dilerim" demeniz durumu kurtarır her zaman. Gerçi biz de kadınların bu dolaylı yoldan anlatımlarını anlamak, canlarının sıkıldığını kadınlar söylemeden anlamak isteriz ama, bu da bizim yaratılışımız. Biz trip atmayı yada dolaylı yoldan sıkıntılı olduğumuzu anlatmayı bilmediğimizden, kadınların bunu bu şekilde anlatmasını anlayamıyoruz.
Vakit ilerlemişti. Sanırım saat 1 falandı. İlk önce öfkeli gözlerle aradı karısını. İlk "alo" dan sonra gözleri şefkatle doldu, telefonu kapatırken ise mutlu. Karısına telefonda sesinin sert çıkmasına gayret ederek "hemen eşyalarını topluyorsun, az sonra gelip alacağım seni" demişti. Sonra telefonu kapattı ve bana 32 dişini birden göstererek "çok seviyorum abi o'nu ya" dedi. Az önce o sert ve emir verirmiş gibi kaşlarını çatmış adam, artık yavru kediye bakan bir kadının bakışlarıyla bakıyordu, merhamet ve aşk.
Sonra atladık arabaya, yolda bir iki çevirmeye takıldık hatta. Fakat benim askere gideceğim tarihin yaklaşması ve arkadaşın alkolün ve karısı ile barışmanın verdiği mutluluk ile "sizi seviyoruz" demesi sayesinde hiç alkolmetreye üflemeden geçtik bu çevirmelerden. Sanırım bu çevirmelerin hiçbiri trafik denetlemesi değildi. Pek de umursadığım söylenemezdi gerçi. Evin önüne geldik ve arkadaşımın karısının, benimde yakın arkadaşım olan kişinin gelmesini bekledik. Yüzü gülüyordu. Hatta sanki ilk defa tanışacaklarmış gibi elleri titriyordu. Dikkatli bakınca kulaklarının kıpkırmızı olduğu da belli oluyordu. Fakat karısı kapıdan görününce içinde ki mutluluk parıltılarını silmek istercesine ovuşturdu gözlerini. Karısının valizi bagaja koymasına yardım etti, sonra kapısını açtı. Sanki tekrar geri dönmesini engellemek istercesine bu söylediklerimi hep arkasına geçerek yaptı. Sanki karısı koşsa geriye doğru, o'nu tutup, bir daha asla bırakmayacaktı. Araba ile çiftimizin evine doğru yola çıktık. Kızın pek konuşası yoktu. Yüzünde yorgun ve sıkkın bir ifade vardı. Hikayeyi birde o'nun cephesinden ondan dinleyeceğimi biliyorum ama, bu geceyi birlikte geçireceklerini bilmek içimi rahatlatıyor. Arkadaşım eve doğru dönerken, sanırım "seni seviyorum" demek yerine, "aç mısın aşkım?" diye sordu. Yine bunu sert bir tonla söylemek istedi ama sesinden mutluluk çok net hissediliyordu. Hatta sesi titremiş ve kendisini çok sıktığını belli etmek istercesine neredeyse bağıran bir adamın ki gibi çıkmıştı. Aldığı cevap basitti; "hayır".
İkisi arabadan indi ve bana el sallayarak apartmanın kapısını açtılar. Bende tek başıma evimin yoluna koyuldum. Dönerken aklıma eskiden aşık olduğum kız geldi. Sözlükte takip edenler bilir, bir gece daha böyle olmuştu. Yine alkollü bir şekilde eve dönerken aklıma o gelmiş, iki bira daha alıp o'nunla ayrıldığımız telefon kulübesinin oraya gitmiştim. Biralar bittikten sonra telefon kulübesinin oraya da işemiştim. Bundan gurur duyduğum söylenemez tabi ki. Fakat bu sefer farklı birşey vardı. Artık o'na aşık olmadığımdan emindim. Sadece melankoli idi sanırım bana tekrar aynı şeyleri hissettiren, belki de arkadaşlarımın durumu. Yine aynı yere gittiğimde telefon kulübesinin arkasında ki parkın yıkılmış olduğunu gördüm. Ben aynıydım, elimdeki biranın markası ve kutusu aynıydı. Hatta telefon kulübesi bile aynı yerinde duruyordu. Fakat duygularım ve park değişmişti. Sanıyorum tekrar işedim mi diye merak ediyorsunuzdur. Hayır, bu sefer biralarımı bile içmedim orada. Dönerken yıllardır canım ne zaman çekse gidip kokoreç aldığım yere gittim. Biraz muhabbet ettikten sonra eve geldim. İçeriye girmem ile yoğun bir kokoreç kokusunun evi kaplaması bir oldu. Tıpkı çocukluğumda babam arkadaşları ile buluşup eve geldiği akşamlarda, uykumdan sarımsak kokusu ile uyandığımda ki gibi. Belki de bu yüzden nefret ediyorum işkembeden. Çünkü o dönemlerde pek sık görmezdim babamı. Sabah çok erken gider, akşam çok geç gelirdi. Hatta 1 hafta falan hiç görmediğim olurdu babamı aynı evde yaşamamıza rağmen. Aslında birilerinin kokuyu alıp uyandığından eminim ama kimse gelmedi "nerede kaldın sen" demek için. Bir saat oldu bu yazıyı yazmaya başlayalı. 2-3 haftadır odamda sigara içmediğim için, bu gece bira-kokoreç ve sigara kokusu birleşti. Sanki Kadıköy'de menüsünde kokoreç de bulunan bir birahanede gibi hissediyorum bu koku yüzünden. Tuhaf ama tanıdık bir koku.
Peki neden Marilyn Monroe'nun resmi var bu yazının başında? Neden kalpler çiçekler falan yok? Aslında tam nedenini bilmiyorum bunun. Gerçi kendime bile sormadım bu soruyu. Sanırım dünya üzerinde erkeklerin kendisine en çok aşık olduğu kadın o olduğu için. Belki de ilişkilerimde hiçbir zaman kalp çizen taraf ben olmadığım için.
Evet, bana göre bu şekilde ayrılıyor ilişkiler. Bir kalp çizip bunu sevdiğine veren, bir de çizmeyen taraf.
Şuan "Betty puf puf" isimli sözlük yazarının, sourberry'de yaptığı programa konuk olduğumda bana n"aslında senden çok ümitliydim, bildiğin düz bir adam çıktın sen" demesinin nedeni bu. O kadar çok üzüldüm ki bir kere kalp çizdiğim için, artık çizgilerimi hep düz çiziyorum sanırım. Kısacası aşk bir kere bulunan, kaybetmemek için savaşılan, kaybettikten sonra ise asla bulunamayan birşey. Bugün bunu tekrar anladım.
